Reis: 6-daagse Motortour Harz (16 tot en met 21 september 2020)
Geschreven door: Paul van Velsen
Weer: Half bewolkt, zonnig, 10-29 graden
Afstand: +/- 1830 KM
Dit jaar heeft een klein deel van MCBOT deelgenomen aan de herfsttour. De andere leden waren verhinderd vanwege het werk of vonden de afstand en het stuurwerk te pittig. Dit laatste kunnen we bevestigen.
De groep bestond uit de volgende personen:
– Arie Verduijn (BMW R1200 GSA)
– Herman Braakhekke (Yamaha Tracer 700 GT)
– Paul van Velsen (BMW R1200 GSA LC).
De tocht was een mix van prachtige stuurwegen via deels door Arie gemaakte routes en routes van MoorMotor. Heen en terug door Duitsland om vervolgens 4 dagen te touren in de Harz en 2 dagen in Sauerland. Heerlijk genieten van de vele dorpjes met ‘Fachwerkhäuser’, dan weer de rust van het achterland. De laatste keer dat we in de Harz waren hadden we 3 van de 4 dagen stromende regen. Deze keer hebben we meer geluk en zal het prima zijn.
Dit jaar is er weing nieuws te melden op het motorfront alleen dat Herman nieuwe tasjes in zijn koffers heeft.
Dag 1: Van Gorssel – Altenau (16 september, 403 km)
De route voor deze dag is in elkaar gezet door Arie middels een nieuw stukje software: Kurviger. Middels Basecamp is de route nog een beetje om dorpen en steden heen gelegd wat resulteerde in een mooie route zonder veel oponthoud. Wel weer de nodige wegopbrekingen en ‘Umleitungen’ waar we na jarenlange ervaring ons weinig meer van aantrekken. Via de Achterhoek verlaten we Nederland om via rustige wegen in Duitlsand naar de Harz te rijden. De weg wordt steeds rustiger; glooiende hellingen, bergen en bossen. We koersen door het groen en hebben zo nu en dan al een mooi uitzicht. De temperatuur is rond het middaguur al opgelopen naar 29 graden!
Zo’n 150 km voor de eindbestemming in de buurt van Dörentrup herkennen we een stuk weg met speciale motorvangrails. In 2016 ging Dick Brons hier in de stromende regen met zijn motor onderuit.
In Aerzen strijken we neer op het terras van ‘Die Cafe-Stube’ voor een gigantisch stuk gebak met koffie. Die duitsers weten wel wat lekker gebak is!
We steken tussen Freden en Grohnde de Weser over middels een veerpontje om vervolgend weer verder te rijden verder richting de Harz. Weinig herkenning met de vorige keer, alleen die blauwe houten kerk in Claustal Zellerfeld. de oudste die Europa bezit. “De Marktkerk van de Heilige Geest” is gemaakt van eiken- en dennenhout. Het dak is bedekt met lood. Het schijnt een bezoek waard te zijn maar we rijden zoals gewoonlijk snel door. We rijden de bewoonde wereld weer uit en hebben gelijk weer een flinke ‘umleitung’ te pakken. Maar daarna weer een mooie brede stuurweg met fijne bochten. Al snel dienen de haarspeldbochten zich aan. In de buurt van Altenau komen we weer de bekende steenkoolkarretjes tegen uit vervlogen tijden. In Alenau aangekomen, worden we ontvangen door de eigenaren van hotel Engel, 2 Groningers! Motor in de garage, bagage in de kamer een lekkere pizza eten bij Cafe/Restaurant Parkhaus in het centrum. Daarna snel onder de wol want morgen staat er weer een tocht van 8 uur gepland.
Dag 2: Rondje Zuid (17 september, 265 km)
Een rondje Harz Zuid, waarin we de mooiste plaatsen van de Harz bezoeken. Het is slechts 11 graden en behoorlijk contrast met de temperatuur van gisteren. De eerste stad waar we doorheen rijden is Goslar; een schilderachtige stad met een prachtig marktplein, veel vakwerkhuizen, leuke straatjes en de oude stadspoort. De vorige keer verbleven we hier in hotel ‘der Achtermann’.
Als eerste stoppen we even bij de Okertalsperre, een gigantisch stuwmeer. Daarna weer gauw verder. We komen nogmaals langs de blauwe houten kerk in Clausthal-Zellefeld. Helaas is deze wegens restauratie gesloten.
Na Goslar rijden we het Nationalpark Harz binnen; mooie, goede wegen voor een lekker tempo wisselen zich af met pittige stukjes sturen. We rijden langs de Söse Stausee, het water in het stuwmeer staat zeer laag. Langs het stuwmeer en rondom Zorge is het wegdek niet optimaal, maar de weg naar Stolberg, “de parel van de Harz”, aan de zuidrand van de Harz, is gelukkig voorzien van een nieuwe asfaltlaag.
Bij Ellrich passeren we de voormalige grens tussen West- en Oost- Duitsland. De omgeving en huizen veranderen direct. Ook in de DDR-tijd werd er al veel aan het behoud van de historische panden van Stolberg gedaan. Alleen al de entree via een geplaveide straat met aaneengesloten vakwerkhuisjes en prachtige oude panden is indrukwekkend.
Na Stolberg is het weer tijd voor motorrijden; de “81” met super bochten, een leuk doorsteekje met een flink stijgingspercentage en vervolgens weer gas geven op de “4”. De temperatuur loopt rond het middaguur eindelijk iets op en het zonnetje breekt door. De temperatuur zal echter niet boven de 18 graden komen.
Wat opvalt in de hele Harz dat alle naaldbomen dood zijn. Ze worden aangevreten door de schorskever (ook wel bastkever). Een beestje van 5 mm groot.
We zijn redelijk vroeg in de buurt van het hotel omdat we alle uitstapjes hebben overgeslagen en besluiten nog even door te rijden. Hierdoor komen we weer bij Biker-Treff Torfhaus. 4 jaar geleden zijn we hier ook geweest. We zetten de motor even aan de kant en bestellen een lekkere braadwurst met een alcoholvrij biertje.
Daarna terug naar het hotel om een restaurant te zoeken. Een moelijke opgave deze keer. Het is te koud om buiten te zitten en binnen is bijna alles al gereserveerd. Met moeite vinden we een plekje om wat te eten.
Dag 3: Rondje Noord (18 september, 250 km)
Tijdens het gereed maken van de motoren horen we ineens achter ons: “Bent u meneer Verduijn?”. Opeens staan er 2 dames van Motorreis bureau Moor achter ons. Ze zijn aan het werk voor wat aanpassingen in de route en komen even bij ons langs voor een praatje.
Het is behoorlijk fris, zo’n 11 graden. We beginnen dus iets later aan onze route die voert door het noorden van de Harz met overweldigende natuur, romantiek en nostalgie. Om te beginnen de stoomtrein; de Harzer Schmalspur Bahn. 4 jaar geleden kwamen we hem tegen, deze keer is het station “Drei Annen Hohne” leeg. De spoorlijn loopt min of meer langs de oude oost-west grens.
De route per motor vervolgt door het Rübenland; vriendelijk landschap met lintbebouwing. Het Bodetal vormt het hoogtepunt qua natuur; dichte bossen, de rivier de Bode en “serpentine-wegen”. We stoppen even bij de Roßtrappe om een broodje te eten. De wandeling van 30 minuten naar de hoge rotswanden met spectaculair uitzicht geloven we wel.
Via Gernrode komen we in het lager gelegen oostelijke deel van de Harz met weidser uitzicht. Daarna pakken we een stuk Harz-Hochstrasse om andermaal het Bodetal in te rijden. Tresenburg is het toeristische centrum van het Bodetal.
De volgende stop is bij de indrukwekkende Rappbodetalsperre. Hier overspant de langste hangbrug van de wereld het Rappbode-dal. De brug is 483 meter lang en hangt zo’n 100 meter boven het water.
Na al dit avontuur kan het gas er weer op. De weg van Braunlage naar Altenau heeft prima asfalt en de nodige bochten. Aangezien de route van vandaag niet al te lang is besluiten we nog even door te rijden naar Goslar. Bij Brauhaus Goslar nemen we nog een lekker alcohol vrije Weizener. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 18,5 graad en in het zonnetje is dat prima uit te houden.
De terug weg laten we aan Herman over met zijn nieuwe TomTom. Via een kronkelroute rijden we terug naar Altenau. Inmiddels zijn ook 2 andere Nederlanders uit Brabant voor dezelfde reis binnengekomen. Even bijkletsen en dan op naar Heidi’s Schnellrestaurant voor Schnitzel en Spareribs. Na onze ervaring van gisteren hebben we vandaag geprobeerd een restaurant te reseveren maar alles was al vol. Bij Heidi’s hebben we prima gegeten.
Morgen gaan we naar ons volgende adres in Hallenberg-Liesen vlak bij Winterberg: Pension Zur schönen Aussicht.
Dag 4: Van Altenau naar Hallenberg-Liesen (19 september, 256 km)
Het is weer lekker fris deze morgen dus de wintervoering erin. Vandaag verlaten we de Harz via een mooie rit waarin we nog even lekker kunnen sturen. Daarna landelijke wegen, velden, bossen en mooi uitzicht over de heuvels. We slingeren verder richting Winterberg. We plakken nog 2 dagen achter de Harz aan omdat het weer perfect is. Echter gaat de navigatie op een gegeven moment de mist in. Arie’s Garmin Zumo XT, Paul’s BMW Navigator en Herman’s TomTom willen allen een eigen richting op. Na wat herladen en opnieuw instellen staan de neuzen weer dezelfde kant op en vervolgen we onze reis. De zon schijnt volop en de temperatuur loopt uiteindelijk op naar 22,5 graden. Aangezien we behoorlijk vroeg in de buurt van ons pension ‘Zur Schönen Aussicht’ zijn rijden we nog even door naar Winterberg om daar een alcoholvrije Weizen te drinken. Daarna checken we in het ‘gemütliche’ pension. Het gebouw en inrichting zijn nog typische jaren 70. Herman heeft de ‘roze’ kamer, Paul en Arie de ‘groene’ kamer. Wel een lekkere Biergarten en een overdadige duitse maaltijd. Het ontbijt zal morgenvroeg wel niet veel anders wezen.
Dag 5: Rondrit Sauerland (20 september, 255 km)
Voordat we wegrijden moeten de startkabels te voorschijn komen. Een KTM van een collega motorrijder wil niet meer starten.
We scoren eerst even wat lekkere broodjes bij de bakker in Winterberg en verlaten de stad via de hoofdweg en kunnen daarna eigenlijk meteen aan de bak. Lekker sturen over veelal wat bredere wegen. Sommige trajecten kunnen zelfs op flink tempo worden gereden. Maar een paar kilometer na Altastenberg is de wegopbreking net als in juni nog niet klaar. De weg is nog steeds compleet afgesloten, wel een stuk verderop dan in juni. We rijden de Umleitung maar en doen het stukje aan de andere kant om vervolgens weer de route op te pakken.
We rijden verder en in Frankenberg nog steeds dezelfde omleiding door de stad waardoor we het historische centrum missen. Het mooie rathaus met z’n 10 torens uit 1509 hebben we dus ook niet gezien.
In een weiland van het Naturpark Rothaargebirge nuttigen we onze broodjes van de warme bakker. Voorzien van alle lekkers gaan we weer verder. Soms rechte wegen, dan weer bochten. Bossen worden afgewisseld door weids uitzicht.
Tijdens deze route doen we ook de Edersee aan. De temperatuur is inmiddels weer opgelopen richting de 25 graden. Veel groen met een groot stuwmeer en veel toeristische drukte. We stallen de motoren even bekijken de Edersee die behoorlijk laag is vergeleken met juni.
Rondom het grote stuwmeer ligt een mooie bochtige weg. Veel watersporters, campings en restaurants maken het plaatje compleet en helaas de weg ook vol. Maar goed ook want we moeten aan de snelheid denken, er wordt gecontroleerd! De dam werd in 1943 door de Britten gebombardeerd, als je dit meer ziet kun je je de verwoesting voorstellen. In golven van 6 tot 8 meter hoog stroomde het water 30 km stroomafwaarts. Na de Edersee sturen we via landelijke wegen naar Ober-Werbe.
We houden wel van een uitdaging en maken een extra ommetje naar de Bollerbergturm. De weg wordt steeds smaller, er ligt grind, modder en boombast maar de weg blijft verhard tot aan de voet van de uitzichttoren. De toren is de afgelopen maanden behoorlijk opgeknapt en helaas kunnen we door de renovatie niet naar boven.
In Medlon stoppen we bij het fraaie Landhotel Mueller voor een alcoholvrije Weizen. We rijden snel naar het pension want klokslag 18:30 uur moeten we aan tafel voor het avondeten. Een gigantische malse biefstuk. Nog een afzakkertje en de dag zit er weer op.
Het weer was vandaag prima! Morgen naar huis.
Dag 6: Van Hallenberg naar huis (21 september, 400 km)
Vandaag weer vroeg uit de veren, want we verlaten het Sauerland al weer en gaan weer naar huis. We nemen nog een keer een uitgebreid ontbijt en bepakken de motoren weer. De route vandaag is een mix van de Saurland terugreis (dag 4) en een door Arie gemaakte route in Kurfiger. De temperatuur is al gauw aangenaam en zal oplopen tot 27 graden.
Het eerste deel van de terugreis is dus eigenlijk de terugreis van de Sauerland route uit juni. Door een flinke bui konden we toen niet door de bergen terug slingereren, maar nu wel. Een prachtige rit van zo’n 3 uur. We zoeken nog even een plekje in het mooie landschap. Dit gaat niet helemaal goed. Herman krijgt bij het keren 2 grote honden achter zich aan en Paul moet de zijn motor weer eens op zijn kant leggen.
In de buurt van Ludenscheid beginnen we aan het tweede deel van de tocht gemaakt met Kurfiger. Maar pas nadat we weer eens een wegafsluiting in de buurt van Unna hebben omzeild. De route loopt af en toe wel over erg smalle paadje soms lekker bestrooid met rollsplit. Oppassen in de bochten dus. Af en toe wat boeren met aanhangers voor je die niet opschieten. We rijden eigenlijk best een mooie route terug richting Winterswijk.
Ondanks dat de halve club van MCBOT er niet bij was, was het toch een geslaagde motorvakantie. Fijne, rustige hotels met goed eten en lekkere biertjes. Mooi gebied en prima weer.
De eerstvolgende rit zal door Johan worden georganiseerd en wel de Hunzeroute!!
Hier nog enkele foto’s!!
